Bir balık olsaydım şayet Kız Kulesi'ni işte tam da böyle göreceğim.Kadim zamanlardan kalma ne kadar eskimiş ve suyun salınmasıyla esrimiş, yosun bağlamış, gözden ıramış şey varsa hepsinden bir bir haberdar olabileceğim.
Sevgilerini yitirip kızgınlıkla suya atılan bir yüzüğün kıymetini ancak ben bilebileceğim bundan sonraki çağlarda.
Boğazın serin sularında ciğerleri yırtılırcasına boğulan birisine hem yardım etmek sancısıyla hem de dalga geçerek "o kadar da zor değil, bak ben nefes alabiliyorum." diyerek avazım çıktığı kadar bağıracağım.
Denizlerde zamanın ağır işleyen yelkovanındaki gibi akıp giden beyaz yelkenli gemilere yarenlik edeceğim, hoş bir sohbet tutturacağım onlarla.
Ne acı, ne hüzün, ne özlem, ne sevinç,... Belki de hepsini unutacağım bir kaç saniye sonrasında.
6 yorum:
Aslında balık hafızasıyla insan olmak da vardı dünyada ..Ama iyilikleri ve kötülükleri unutmak için...İyi olurdu dimi!! kötülükleri unuturduk canımız sıkılmazdı...İyiliklerimizi de unuturdur enaniyet şükürünü yapıyorum.. yapmaktan kurtulurdurk..Ama insan olmanın şükürünü ediyorum herşeye rağmen insan olmak çok güel/özel..
üstad kız kulesine dair okudugum en en en orijinal yazılardan biri.
kıskanmadım desem yalan olur
maşallar.
kalemıne mürekkebine bereket:)
evet papuç haklısın tabi bu konuda..önemli bir noktaya değinmişsin:)
@Kamer:hadi ya..bak şimdi bi havaya girdim:))teşekkürler efenim:)
sudan çıkıp fazla havalanma:)
balıklar havaya özense de yaşayamaz ne de olsa:)
ama yok bir de "kuş olsam" dıye yazma fikrın varsa:)
dur onu da ben neşredeyım:)
ahahah valla iyi getirdin aklıma Kamer.yazarım valla:)
birden kendimi balık değilde kızkulesine giden tekneden denize düşmüş ve kız kulesine ayak basamadan boğulan biri gibi gördüm. böyle resimler başımı döndürüyor. ne de esiyordur şimdi... pardon konu neydi:)
kaleminize sağlık...
Yorum Gönder